Czujnik wysokiej temperatury 210K

Czujnik wysokiej temperatury 210K (termoelement, przetwornik termoelektryczny, czujnik temperatury) znajduje zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu do pomiaru temperatury powietrza, spalin i produktów ich spalania oraz innych nieagresywnych chemicznie mediów w zakresie temperatur od -40 do 1000 ° C.

Zakres temperatur mierzonych przez czujniki zależy bezpośrednio od składu chemicznego elementu pomiarowego. Głównym elementem pomiarowym takich czujników jest kawałek drutu termopary, kolejno lutowany z dwóch różniących się od siebie metali przewodzących prąd elektryczny, zwany „termoparą”. Zgodnie z celem i projektem, termoelement może zanurzony lub powierzchowny, zapieczętowany lub nieszczelny (ze skorupką lub bez), wstrząsoodporny, nieruchomy, przenośny itp.

Funkcje:

• Element pomiarowy dodatkowo zabezpieczony jest ceramiczną nasadką, zwiększającą trwałość czujnika.
• Listwa zaciskowa umożliwia pewny montaż czujnika.
• Krótkotrwała praca czujnika jest możliwa przy 1200 ° C.
• Ponieważ listwy ochronne i listwa zaciskowa są wykonane z ceramiki, konieczne jest unikanie uderzeń czujnika podczas montażu i eksploatacji.
• Czujnik wysokotemperaturowy Modyfikacje 210K nie mają zastosowania do pomiaru temperatury cieczy, stopów zawierających kwas azotowy i azotany, a także do użytku w atmosferach o dużej zawartości siarki i amoniaku.

Typ NSX:

• TXA - K -40..1000 ° C
• THK - L -40..600 ° C
• TJK - J -40..600 ° C

Typ K (termopara chromel-alumel):

• Szeroko stosowany w różnych dziedzinach od -100 ° C do + 1000 ° C (zalecany limit w zależności od średnicy termopary);
• Zjawisko histerezy występuje w zakresie od 200 do 500 ° C, tzn. Odczyty mogą się różnić podczas grzania i chłodzenia. Czasami różnica dochodzi do 5 ° C;
• Używany w atmosferze obojętnej lub bogatej w tlen;
• Po starzeniu termicznym odczyty maleją;
• Nie zaleca się stosowania w wyładowanej atmosferze, ponieważ chrom może zostać uwolniony z końcówki Ni (tzw. Migracja), podczas gdy termopara zmienia TEMF i wykazuje zaniżoną temperaturę;
• Atmosfera siarki jest szkodliwa dla termopary, ponieważ wpływa na obie elektrody.

Typ J (termopara żelazno-stała):

• Nie zaleca się używania go poniżej 0 ° C, ponieważ kondensacja wilgoci na ołowiu żelaznym prowadzi do powstania rdzy;
• Najbardziej odpowiedni typ dla rozrzedzonej atmosfery;
• Maksymalna temperatura aplikacji to -500 ° C, ponieważ powyżej tej temperatury przewody ulegają szybkiemu utlenieniu. Oba przewody są szybko niszczone w atmosferze siarki;
• Odczyty rosną po starzeniu termicznym;
• Zaletą jest niski koszt.

Klasa tolerancji:

• TXA - 1,2,3
• THK - 2.3
• TJK - 1,2